De Zeemansloop werd dit jaar voor de 21e keer georganiseerd door de Haagse wandelvereniging met dezelfde naam.. ik deed ‘m voor het eerst.. nichtje ook, zussie Henny dacht dat ze ‘m al eens met grote zus gedaan had, maar alweer een tijd geleden. Ik weet nog wel dat m’n ouwe pa deze tocht heel graag en dus ook vaker deed. Ik snapte nu wel waarom.. het is inderdaad een hele leuke afwisselende tocht hè, met van alles wat. Het ging nu echt wel op het Scheveningse strand aan.. maar we moesten ná dat duinpad eerst nog een heel klein stukje woonwijk door.. er stonden wat bijzondere huizen tussen..
.
En toen ineens.. ja hoor.. eindelijk zagen we dan toch echt de zee..! 🙂
Bij een kunstwerk, dat simpelweg ‘Twee Zuilen’ heet (1982, Piet Slegers) mochten we naar links de boulevard op..
Er stonden veel strandtenten.. dat verhinderde het zicht op de zee wel hehe..
.. en ook de overbekende Pier, met het reuzenrad er naast en de uitkijktoren met bungeejump-attractie aan het einde ervan, moesten we eerst over de terrasjes heen bekijken..
Aan de landzijde stonden ook winkels, cafés en restaurants.. bij eentje stonden twee grote zoenende poppen.. ik vond dat daar wel even bij geposeerd kon worden hahahaa..
.. de dames kozen natuurlijk allebei die knappe bink hehe (jammer dat het tegen de zon in was)..
We waren zo’n beetje aan het uitkijken nu naar een rustplekje.. het liefste met koffie (vond ik 😛 ).. er waren hier natuurlijk genoeg zaakjes te vinden die daar wel voor zouden kunnen dienen. Maar die Pier.. die kwam ook steeds dichterbij..
Het was voor ons alledrie al een tijd geleden dat we hier nog es waren.. en goooh.. waarom zouden we dáár niet eens kijken voor een leuke rust? We plakten dan wel nog een extra stukje route aan die al 11,2km.. maar kon ons het schelen! 😉 Naar boven en naar binnen..
Die nis met die grote klomp.. dat was echt iets voor toeristen.. en het grappige was dat er tulpenvelden achter afgebeeld waren.. terwijl de tekst was ‘I was on the Pier!’.. hahahaha sloeg helemaal nergens op. Maar des te leuker vond ik dat, dus ik vroeg aan zussie of ze mij er even bij vast wilde leggen hehe..
Hierna ging ik gauw nichtje achterna en maakte ik net als zij foto’s vanaf de Pier die écht de omgeving daarvan lieten zien.. geen bollenveld in de wijde omgeving, alleen maar zee, strand en het mooie Kurhaus..
Er bleken in de gang daar, tussen de ramen aan weerszijden, allerlei cafés en ijszaken en zo te zitten.. en bij eentje stond een groot bord dat er koffie met een appelpunt voor €4,95 te verkrijgen was. Ik vond dat echt wel bijzonder goed meevallen.. op zo’n toeristische attractie als die Pier is.. dus ik ging ervoor, zussie ook, nichtje liep even terug naar een churros-kraam, die is dáár gek op. Het meisje die onze bestelling opnam, vroeg of we slagroom bij de taart wilden.. nou, natuurlijk! De prijs bleef daarna €4,95.. dus ik vroeg of ze die slagroom niet vergat te rekenen.. ‘nee hoor, die hoort erbij bij mij’ zei ze.. maak dat nog es mee! 🙂
Terwijl we op heerlijke lage stoelen wachtten tot onze bestelling gebracht werd, kwamen de duikers, die ik even daarvoor nog onder de Pier in het water op de foto gezet had (middelste fotootje van de collage hier boven, net kikkervisjes hehe) in hun duikpakken langs en verdwenen een trap op naar boven..
Enfin.. het werd een fijne rust.. een lange ook, maar dat mocht wel vonden wij hehe. Toen alles op was en we weer es opstapten, poseerde nichtje ook nog even in de klomp hehe, die bleef leuk..
Buiten gekomen ging het eerst langs dat mooie Kurhaus.. een groot hotel met 250 kamers en een aantal conferentiezalen, dat voluit het Grand Hotel Amrâth Kurhaus Den Haag heet, het werd in 1885 gebouwd, maar na een grote brand in 1887 geheel herbouwd. Het werd ontworpen door de Duitse architecten Henkenraf en Ebert. In de jaren ’60 van de vorige eeuw raakte het gebouw zodanig in verval dat sloop dreigde. Dat leidde tot zulke felle protesten van de Haagse bevolking, dat in 1972 besloten werd tot renovatie. In 1974 kreeg het gebouw de monumentenstatus. In 1979 werd het heropend, in aanwezigheid van prinses Beatrix.
.
Doorwandelend kwamen we nog langs een grote Legowinkel.. buiten stond een meer dan levensgrote giraf.. van legosteentjes uiteraard hehe..
We waren ietwat harder lopend op weg naar dat viaduct dat je daar rechts nog net ziet, want ja ja.. het was weer begonnen regenen. Dat was hier op die open boulevard natuurlijk niet zo fijn, dus het leek me beter om even te gaan schuilen onder dat viaduct. Hansje Brinker, van dat vingertje in de dijk, bleek er ook te staan hehe..
Het regende even goed door.. ietsje meer dan alleen maar spetteren. We hadden de (toeristen-)trein kunnen nemen.. helaas ging die de verkeerde kant op hehe..
Nope.. we moesten echt even geduld hebben.. maar dat was moeilijk hoor, want aan de andere kant van het viaduct wachtte een hartstikke leuk kunstproject (waarvan die Hans Brinker er ook eentje was)..
Een openluchttentoonstelling van Museum Beelden Aan Zee.. Sprookjesbeelden aan Zee geheten, met allemaal hartstikke grappige beeldjes van Tom Otterness, waaronder ‘De Haringeter’ die de liefde voor Scheveningen uitbeeldt. En voor de rest zijn er dus sprookjes uitgebeeld, op een wel heel speciale manier. We konden niet langer wachten.. nichtje en ik deden onze capuchons op, zussie Henny trok zelfs een ‘boterhamzakje’ (zo noemen wij die dunne weggooiregenjasjes) uit haar tas aan.. en gaan met die banaan..
Echt heel erg de moeite.. en wat nog mooier was: het was ongemerkt alweer gestopt met regenen ook hehe. Toen we verder wandelden, zagen we een enorm grote zonnebril op het strand liggen.. en een strandtent met een grappige naam..
Toen ik de andere kant op keek, richting de duinen, zag ik wie die zonnebril wellicht wel verloren had..
.. haha.. het was er groot genoeg voor hé! (‘Luci di Nara’ (light of the moon), Igor Motiraj)
We waren ondertussen wat hoger gaan lopen.. we dáchten namelijk dat we binnenkort landwaarts af moesten gaan slaan, maar dat was eigenlijk helemaal nog niet het geval. Maar de uitzichten vanaf hier naar zee waren ook mooi..
Plús.. we kwamen nu ook heel dicht langs het herdenkingsmonument voor de zeelieden die op zee gebleven zijn.. in de vorm van een mooi vrouwenbeeld, een vissersweduwe.
In nog een laatste postje wandelen we dan weer terug naar de startlocatie.. via de vissershaven van Scheveningen, dus nog genoeg te zien!
Fijn weekend!
.
Nog Meer Nieuwe Maatjes! 